Osvrt na izložbu „Zvuk, svetlo i boja“

U savremenoj likovnoj umetnosti prve polovine veka XX, Konjović je nesumnjivo jedan od najistaknutijih tvoraca koji svojim posebnim delom izuzetne umetničke vrednosti daju veliki doprinos razvoju i afirmaciji savremene likovne umetnosti i kulture u Srbiji.

U celom stvaranju Milana Konjovića, koji ima do 6.000 radova, polovina pripada slikarstvu ulja, dok druga polovina pripada drugoj likovnosti i disciplinama. Ova činjenica govori o Konjovićevoj ogromnoj posvećenosti drugim umetničkim tehnikama druge vrste, u ovom slučaju akvarelu i temperi.

Naime, prva tematska izložba akvarela i tempere postavljena je u Galeriji „Milan Konjović“ 1972. godine. Autor izložbe Irma Lang, dugogodišnji direktor Galerije i poznati poznavalac Konjovićevog umjetničkog rada . Navedena izložba je pored Sombora, takođe u nekoliko gradova (Subotica, Osijek, Đakovo). Zbog velikog interesovanja publike, ljubitelja ljepote i javnosti za Konjovićevom kreativnošću, želja je bila da nakon 46 godina i tokom proslave 120 godina od rođenja Milana Konjovića, ponovo predstavljamo svoje akvarele i zamke, koje su ne manje uzbudljiviji od slika kapitalnih ulja kojim je umetnik prepoznatljiv.

Ova tematska izložba 62 radova nosi karakter retrospektivne izložbe koja jasno pokazuje kontinuitet razvoja Konjovićevog umetničkog stvaralaštva od 1919. do 1990. godine.

Prve akvarele Konjović su oslikane 1919. godine, ali se tokom svojih slikarskih aktivnosti više puta vraćao u ovu tehniku, naročito tokom perioda konstruktivizma i neoklasičnosti, do 1927. godine, što je označilo prekretnicu u Konjovićevom stvaranju. Potom prihvata ekspresionizam kao smer i stil u umetnosti koji će ostati veran do kraja njegovog umjetničkog rada.

Drugi put se Konjović vraća u akvarel i temperu tokom rata. U zarobljeništvu u Osnabruku uspio je naslikati nekoliko tempera koje su sada u vlasništvu Galerije Milan Konjović. Zanimljivo je naglasiti da je 1940. godine umetnik izradio nekoliko skica za vitraž. Na osnovu dva odabrana skica, vitraže su napravljene na čuvenoj umetničkoj radionici „Stanišić“ u Somboru, koji su kasnije donirani tadašnjem Udruženju prijatelja umjetnosti „Cvijeta Zuzorić“. Nalaze se na glavnom ulazu u Umetnički paviljon. Nažalost, nakon bombardovanja Beograda 1941. godine uništena je vitraža.
Nakon teških ratnih i posleratnih godina, Konjović se vraća u svoje strastveno i dinamično slikanje tokom pedesetih, šezdesetih godina, a posebno sedamdesetih godina. U ovom periodu Konjović pridaje veliki značaj važnosti akvarela i tempere, koristeći iskustvo apstraktnog slikarstva i apsolutne umjetničke slobode. Vodene boje iz ovog perioda su znatno mlakije, pročišćene i vazdušnije.

Osamdesetih godina Konjović još uvek neumorno stvara inspirativno srednjovekovno vizantijsko slikarstvo. Tokom ovog perioda, umjetnik je oslikao oko 30 ulja i nekoliko tempa koji pripadaju pokojnoj „vizantijskoj sceni“. Zvanično, jedna od posljednjih slika Konjovića naslikao je 1990. godine, pod nazivom „Semiact“. Ako uzmemo u obzir činjenicu da je umetnik imao 92 godine života, zapanjen je njegovom energijom i moći izražavanja, na koji je on slikao ovaj rad.
Želeli bismo da se zahvalimo svim posetiocima koji su slobodno proveli na poseti našoj izložbi i istovremeno obavještavali cijelu javnost da će ova izložba biti aktuelna do kraja januara 2019. godine.

Izvor: Galerija „Milan Konjović”